ENG
This project evolves around analogue 35 mm b/w photography and video fragments of happenings, documented by my partner due to their intimate nature, completed by audio fragments. The project has started since the beginning of my 3rd pregnancy and will continue for a while.
The coming years I’ll connect to the ecosystem from my position as a mother to build upon the concept of a symbiosis between motherhood and a psychological relation with nature, as described by Albrecht’s Symbiocene, which I explore from the inside out – digging in the earth, myths, my (female) family history and an expanding consciousness or inner space.
It’s possible that I’ll start an Art Residency in Motherhood to add new dimensions to this project.
“As the symbiotic interconnections come back into the soil, the ecosystem, and the macrobiomes, the neural and emotional connections return to the psyche to a form of health. . … The fact that, for the bulk of our time on this Earth, humans have not had to analyze or even be conscious of our positive relationships to the Earth accounts to some extent for our not naming or recording them in the languages that have coalesced to become the English language. They were taken for granted when the world gave generously and continuously of these connections.
As the Anthropocene has peeled away the protective layers that held our positive Earth emotions in place, we have come to appreciate and value their role in our psychic health..”
– Eco philosopher Glenn A. Albrecht (Earth Emotions, page 194-195)
On When the day comes to purify (Symbioscenes):
At the former nazi gymnastics hall, Jewish forced labourers have died and been dumped in the soil during WW2. My happening took place while the last eye witnesses, the trees, had just been cut. Their roots had been connected with body parts, bones, remains and energies of war victims for 80 years. I started a dialogue with this landscape to listen and let go of old stories and pain, before a new generation comes into place. My 3rd pregnancy was the right time to take a closer look at this transformational landscape.
NL
In dit project wordt de natuur live als transformerende kracht via lichaam en geest onderzocht. Het moederschap dwingt mij ongenaakbaar op de knieën en ik kan niet anders dan me over te geven ten behoeve van een groter geheel. Ook neemt de kennis van fysieke en transformerende vermogens toe dankzij zwangerschappen. (Hoe) Kan een zorgende vrouw gedimd of bevrijd worden?
Dit zijproject zal nog jaren in ontwikkeling zijn adhv markante fases in het moederschap. Mothership onderzoekt een oernatuurbewustzijn vanuit een ontvankelijke (feminiene) en intuïtieve spirit, waarbij ik bijv. hoogzwanger in een kuil in de aarde kroop om contact te leggen met resten of energieën van overleden dwangarbeiders bij de voormalige nazi-turnhal in Ellecom.
De aanleiding vormde oud WO2 leed uit de maatschappij dat ik tastbaar wilde maken om los te laten in de ether. De dagen rondom mijn happening werd het bos naast de hal ‘even’ zonder gerucht of afscheidsceremonie gekapt. Terwijl de wortels van bomen met vlees en botten van Joodse mannen uit massagraven verstrengeld waren geweest. Als hoogzwangere kunstfotograaf voelde het natuurlijk en urgent om de dialoog aan te gaan met overledenen en het (gekapte) bos. En oerkreten te uiten om toenadering tot het betekenisvolle verhaal van het in stukken gezaagde landschap te vinden.
Het was een voor de gedweeë buurtbewoner en toevallige passant redelijk opvallende privé happening, die vatbaar was voor snelle oordelen. Waarbij ik me door de urgentie van oprechte dialoog en natuurverbinding niet schaamde maar aangemoedigd voelde.
Mijn partner registreert beelden uit de Mothership-reeksen, wegens de intieme aard. Zwart-wit foto’s en fragmenten lijken uit een persoonlijk archief te stammen. Sommige foto’s of filmfragmenten zijn zelfs mislukt. Het hoort erbij.
Een selectie foto’s zal benut worden in een analoge animatie zodra het overkoepelende project Mothership – over moederschap als transcendente reis – voltooid is.
Transformatie
Inzichten die ik opdoe in mijn leven verwerk ik op bezielde wijze, waarbij ik een nieuwe realiteit ontwaar achter opgelegde verwachtingen van vrouwen in een geprivilegieerde en geëconomiseerde maatschappij. Mothership-werken voer ik autonoom uit wegens het unieke en eenmalige karakter dat zich op voorhand niet laat sturen.
Globale ecologische schade en collectieve pijn vragen om een bewustzijnstransformatie en oerwijsheid waar veel barende, zogende en zorgende vrouwen van nature mee in contact staan. Deze innerlijke eenwording met natuur wordt amper uitgedrukt in de media beeldcultuur. Het is de vraag hoe transparant de beeldvorming van het moederschap is of dat vrouwen onbewust een druk voelen om in te dimmen, zelfs met wonderlijke verlangens en creatieve vermogens.
Wat is de invloed en reikwijdte van genormaliseerd en aangepast gedrag, op verbanden tussen diverse groepen in de samenleving en voor generaties van de toekomst?
Over ca 5 jr. zal ik zien hoe dit project zich ontwikkeld heeft en waar mijn verlangen naar eenwording en integriteit als beeldend kunstfotograaf met de zorg voor 3 kinderen toe leidt.
Werken zijn niet te koop omdat het project in progress is. Beelden op deze pagina geven een impressie van de tussenstand.
–