Reconciling Landscapes / 2021 – 2023
In Reconciling Landscapes wordt het zelfhelende en zelfgenererende vermogen van natuur onderzocht. Hierbij tast ik de grenzen van de perceptie af; in hoeverre nemen mensen vanuit een ‘functionele’ rol zoals sporter of recreërende, onzichtbare dimensies en fenomenen waar, zoals ondergrondse processen en integrale groei?
Verzoening (Reconciliation)
De relatie tussen de aardse en metafysische wereld wordt onderzocht: welke invloed speelt deze op de perceptie? Als maker tracht ik vanuit (lokale) overgave een dieper bewustzijn door mij heen te laten stromen. Op die wijze schep ik geestelijke verzoening met de gehavende en ingeperkte natuur om mij heen.
In dit project wordt een tijdloze parallelle wereld gecreëerd middels het bewerken van fotonegatieven, waarvan de ingebedde schoonheid kan prikkelen tot een meer geheelde benadering van natuurvraagstukken – zonder dader- of slachtofferrol of vermeende afstand tov de natuur als heerser.
Het project kijkt door een politiek-economische representatie van natuur (in bijvoorbeeld natuurgebieden, openbare ruimten of grondstoffen voor producten) heen en navigeert naar een landschap dat de geest verrijkt en verwondert. Kunnen mensen de moed en wil opbrengen om signalen en communicatienetwerken van onder meer dieren en bomen te leren horen en zien? Of zijn mensen dan afvallig aan een marktsysteem dat de natuur op grove wijzen exploiteert en waarvoor deze gevoelige snaren misschien niet verdienstelijk zijn? Is er een spirituele vorm van marktwerking mogelijk, waarbij oude pijn geheeld wordt en er verzoening ontstaat met het lot van de mens als onderdeel van de aarde?
Ik herschep mijn beeldvorming van de natuur vanuit een groeiend bewustzijn, met oog voor (trans)culturele verbanden en middels experimenten. Hierbij gebruik ik ervaringen uit mijn persoonlijke leven, die voor transformatie of groei zorgen. Ik beweeg door blokkades heen om nieuwe facetten van schoonheid en verwondering in de natuur te kunnen herkennen.
Omgekeerd licht
Ik bekijk het landschap in deze serie vanuit een omgekeerde blik, door de controle als maker over te geven. In het werk Echoscopy bijvoorbeeld ontstaan de inktbewegingen vanuit een aards energieveld dat omhoog beweegt. Wat vragen oproept over de rol van de aarde en het afgestemde bewustzijn van mensen hierop, als basis voor een geheeld perspectief of duurzame samenleving. I.p.v. het licht van hogerhand te verlangen of louter vanuit een hemelse dimensie geholpen of ‘gered’ te willen worden.
Hoe is het bewustzijn en geestelijke, emotionele en fysieke leven van mensen verbonden met elektrische straling in de natuur en geosfeer, welke verbonden is met de heliosfeer? In dit project smelten onzichtbare krachten zoals magnetische velden samen met emotionele lagen die (die onder invloed van het moederschap, partnerschap en zwangerschappen) aangeraakt worden, door het licht dat vanuit de natuur op een innerlijke dimensie van mensen schijnt.
Zo verbeeldde ik verzoening met intergenerationele familiepatronen, aan de hand van voormalige loyaliteitskwesties die je eigen licht kunnen overschaduwen (Sun over Shadow | Shadow into Soil), onder invloed van het knuffelhormoon oxytocine en de mentale voorbereiding op een aankomende geboorte.
In het werk New Orion drukte ik uit hoe ik een nieuw ecologisch evenwicht aan de jongste generatie zou willen doorgeven, waarbij ik me ontvankelijk opstel naar kosmische invloeden en energieën, ondanks dat deze geknede landschappen en infrastructuur kan doen transformeren; de Scheveningse Pier en het strand in dit geval. Vanuit een open, onbevooroordeelde blik kan men een hernieuwde balans in de natuur ontvangen; waarbij de cyclus van leven, dood en transformatie ook in het innerlijk leven geopenbaard en niet vermeden wordt. Men kan deze nieuwe balans in zich ‘dragen’ zoals zoals een baarmoeder een kind koestert, ook al wordt het eigen fysieke bestaan erdoor beïnvloed. Dit werk maakte ik ca 2 maanden na mijn tweede bevalling, begin 2022.
Sociale vernieuwing
Door in praktisch opzicht te vernieuwen, kunnen er nieuwe sociale patronen ontstaan die oude weerstand of de angst voor verlies opvangen. De westerse cultuur is geen koploper of superieur in het weven of bouwen met organische materialen, maar kan hierin een praktische wederkerigheid herontdekken en herstellen, door bijvoorbeeld uitwisseling tussen makers, materialen en ideeën met andere werelddelen te bevorderen.
Om landschappen en infrastructuur af te stemmen op het ecosysteem als voedings- en inspiratiebron van een collectief bewustzijn. Waardoor ook gebouwen, stranden en parken kunnen gaan ‘bewegen’. Een overstroming wordt niet tegen gehouden maar een andere weg geleid. Juist door meer organische en zachte materialen te gebruiken en objecten te laten drijven, zou dit water sneller de bodem in kunnen zakken en worden wortelnetwerken in de grond versterkt.
Ik tracht ideeën over duurzame onderwerpen op artistieke wijze te reconstrueren of open te breken.
Mijn fotowerk ontstaat vanuit een parallelle dimensie, die niet los te koppelen is van de alledaagse werkelijkheid of na afwezigheid als een surreëel spel weer even tevoorschijn getoverd kan worden. Middels een interactieve werkwijze verweef ik deze dimensie met een innerlijke oorsprong van mensen, elementen, objecten en getijden als onderdeel van een groter geheel.
Zo verbeeld ik een organisch samenspel tussen dimensies, realiteiten en lagen in een landschap of voorstelling. De energietransitie beschouw ik als een avontuur, waarbij het eenvoudig wordt oude aannames en media beeldvorming te vernieuwen. Zo is het kapitalisme gestoeld op een idee van gecreëerde grondstoffenschaarste, en vraagt het bevorderen van biodiversiteit juist om het zien en erkennen van overvloed, wat het economische systeem geweldloos en van binnen uit kan hervormen.
Middels sociaal en ecologisch geëngageerde werkwijzen en met experimenten op locatie en in de studio, tracht ik mensen via verbeelding te prikkelen tot vernieuwende inzichten en innerlijke afstemming.
Mensen kunnen integrale verbanden ontdekken als gevolg van mijn werkproces, met daarin het samenspel tussen mijn eigen innerlijke afstemming en externe realiteit. Zo kunnen kijkers op intuïtief niveau voor zichzelf nieuwe beelden ontdekken, waar ik geen controle over heb of wil.
Want wat als een open perceptie het gewijde kanaal is, waarop een mens- en natuurvriendelijke werkelijkheid zich afstemt? Zo hoop ik mensen te inspireren om creatieve bestaan te ontvouwen.
Fotonegatief als macrokosmos
Mijn werk op microniveau toont aan dat verandering op grotere schaal ook vanuit beperkte omstandigheden kan plaatsvinden.
Door met o.a. inkt op fotonegatieven te werken, schep ik een vrije ruimte (in een klein kader) om de lagen van de natuur of mens door en over elkaar te laten bewegen. Waarbij het origineel een organische metamorfose ondergaat. En het resultaat uit een nieuwe aardse, vurige, verfijnde en vloeibare samenstelling aan krachten ontspringt.
Lees een fragment van de tekst Overlevering zonder Saus (2023), over de achtergrond van het werk Sun over Shadow | Shadow into Soil