Eind 2020 ben ik met mijn dochter verhuisd van mijn Amsterdamse etage aan het IJmeer-Markermeer naar Deventer. Hier woonden we vlakbij de IJssel en mijn vriend trok in (2021/2023 twee dochters erbij). Er ontstond ruimte om analoog fotomateriaal van mijn art residency in Frankrijk van zomer 2020 met materialen te bewerken. Hierin benader ik de heuvelachtige natuur rond het gehucht Droiteval met abdij op verbeeldingsrijke wijze, en onderzoek ik de relatie tussen psycho-emotioneel en ecologisch bewustzijn vanuit de ongerepte natuur. Ook begin ik mensen – mijn dochter en partner – als model te benutten, waarbij alledaagse situaties ter inspiratiebron dienen. 

Het onderzoeken van natuurkrachten heeft een impact op psyche van de waarnemer. Aannames smelten als sneeuw voor de zon en de wereld blijkt plat noch rond, maar circulair en magnetisch! Dit vormt de geboorte van een perceptie, die parallel aan de multidimensionale kosmos continu bewegelijk is en ook onder invloed staat van aardse getijden. Middels dit project onderzoek ik (collectieve) bewustzijnsfenomenen op een gelaagde manier en dankzij een unieke techniek.

Waarbij een gebouw vanuit een bepaalde hoek tot de zon zou kunnen oplichten of een reactie vertoont op zonnewind. En men rekening kan houden met natuurlijke fenomenen of energievelden bij het ontwerp en de bouw ervan. Zie Elongation (of a Shelter).

Transitie

Mijn kunstfotografie beoogt bewustzijn te vergroten, ook m.b.t. dynamisch natuurbeleid voorbij geconditioneerde kaders en cijfers. Stikstofmetingen en klimaatmodellen kunnen in een instrument vormen in een inclusieve levende beweging – geen statisch doel op zich.
Klimaatdoelen kunnen in lijn met biodiversiteit via diverse wegen bereikt worden. Het bevorderen van psycho-emotionele ontvankelijkheid voor intrinsiek lokaal natuurbeleid is een primair duurzaam doel. Zodat er sociaal draagvlak ontstaat en ecologie naast offers vooral dankbaarheid, harmonie, vrede en waardering oplevert. 

Burgers en ondernemers worden in dit beeld niet louter van buitenaf door een Europese of Haagse overheid gestuurd, maar kunnen parallel van binnen voor een schonere werkwijze kiezen, die zij stapsgewijs verder uitrollen en afgestemd is op de waarde en het karakter van hun bedrijf. De energetische band met een massastal en het transformeren van de rol van de boer worden bijv. meegerekend. Waarbij de stalhouder deze rol zelf herschept en hervindt, met vallen en opstaan. Deze voorbereidende interne stap wordt gewaardeerd. Het bevorderen van de ruimte voor het groeiproces van de boer vormt een medevoorwaarde voor de transitie. Zodat deze zich niet tegen een opgelegd ideaalplaatje verzet, om zich hierbij aan vervuilende praktijken schuldig te blijven maken, maar zelf voelt dat er een nuttige stap gezet kan worden. Uiteindelijk zal de meerderheid meegenomen worden in de transitie en het is voor individuen vooral de vraag hoe, niet wanneer.
De boer moet zelf door de pijn van het loslaten van controle heen en wordt niet betutteld en ook niet langer beschermd met natuuronvriendelijke subsidies. Hij of zij wordt in staat geacht het milieuwelzijn te integreren in de bedrijfsvoering en de overheid leeft dit voor door het subsidiestelsel ecologisch te maken.

Ik tracht middels een een nieuwe beeldvorming en het prikkelen van de verbeelding, de openheid voor een duurzame transitie te bevorderen. Zo kunnen er verbindende dialogen en ideeën ontstaan.

In dit project beweeg ik naar een nieuwe vorm van denken over de aarde en de relatie tussen mens en natuurbronnen. En benader ik deze als een (her)scheppende vorm van leven die zichzelf doorlopend herschikt en reorganiseert. Een transitie zal slagen zodra het zich laat inspireren door de creatieve natuur.

Verbonden ecosystemen

Mijn fotowerk refereert aan de cycli van het aardse ecosysteem, en de micro- en macrokosmos. Zo gaat het werk Ceci n’est pas une forêt over bossen als  geleiders van geomagnetische krachten, en vocht vanuit oceanen naar de bodem. Water verdampt boven bossen en wordt via de wind verder getransporteerd. Landschappen zijn verbonden van de kust tot diep in binnenland. Het ecosysteem beweegt via ondergrondse netwerken, rivieren en de atmosfeer over landsgrenzen heen.

In Living Landscapes ben ik technieken om een negatief met inkt te bewerken gaan verdiepen, geïnspireerd door het pointillisme en divisionisme, waarbij stippen en strepen (en vegen) naast elkaar worden aangebracht. En kleuren licht en helder blijven – want grotendeels ongemengd.
Hierbij creëer ik een bepaalde dekking door met lagen te werken. De uiteindelijke kunstfoto’s lijken hierdoor energie uit te stralen, geleiden of reflecteren. De natuur leeft en ademt, dag en nacht. Welke elementen zijn (on)zichtbaar met het blote oog?

Mensen nemen de werkelijkheid met een bepaald filter waar, waardoor prikkels uit de omgeving selectief worden opgepikt door de hersenen. In hoeverre is de perceptie co-creatief afgestemd op samenwerking (vanuit eenheid) met grondstoffen, organismen en energieën uit het ecosysteem, die onderdeel zouden kunnen vormen van een grote energiebron, die mensen misschien niet zien of geloven?

Kan een bos bij het groeien in cycli, ook dromen tijdens een rustperiode? In Living Landscapes tracht ik mijn waarneming te verzachten tot een ontvankelijk geconditioneerd kanaal, om onbekende informatie over biodiversiteit te ontdekken. Ik sta open voor ontvouwende verbanden en inzichten en ga bewust met weerstand om. In dit project combineer ik rechte lijnen en puntige stippen met vloeibare, weke en golvende inktbewegingen. Ook veeg ik een werklaag half uit en schep ik een nieuwe inktlaag die de oude deels overlapt of doorkruist.
In Living landscapes speel ik met technieken en werkwijzen om tastbare en kosmische dimensies in de werkelijkheid te verkennen en waar te nemen.

In het project wordt een authentiek ‘land’ geschapen waarin een rijke biodiversiteit zich herstelt, nadat deze aan ruimte heeft ingeleverd om economische belangen zoals intensieve landbouw te dienen. Er wordt een creatieve verbinding met oerkrachten van de natuur onderzocht, die aanzet tot wonderlijke perceptie. 

In Living Landscapes legde ik de kiem voor toenemende samenwerking met mensen op locatie; portretfotografie in combinatie met het latere bewerken van negatieven.

Photo material of Artist in Residence (AIR) Droiteval: analogue photography works manipulated with organic materials and inks, France and the Netherlands 2020-2021.